Փաշինյանի երեկվա ասուլիսյան մտասփռումները ընդհանուր առմամբ սպասելի և բացատրելի էին, ուշագրավը Ռուբեն Վարդանյանի վերաբերյալ «բայց» շաղկապով սկսված մտքերի շարքն էր, խոսուն հարցերով՝ ո՞վ նրան ուղարկեց, գործուղեց Հայաստան, ո՞վ նրան գործուղեց Լեռնային Ղարաբաղ, ի՞նչ նպատակով, ի՞նչ երաշխիքներով, ի՞նչ հավաստիացումներով, ի՞նչ խոստումներով, որին հետևեց ապշեցուցիչ արձանագրումը․ «Դա իրոք լուրջ խնդիր է, որով մենք զբաղվում ենք»։

Մտածում էի, թե ով կամ ինչը Նիկոլ Փաշինյանին ստիպեց ամառվա վերջին օրը 20 լրագրողի հավաքել Մարզահամերգային համալիրում ու ասուլիս տալ։ Ընդ որում, այդ ասուլիսի մասին հայտարարվեց շտապ՝ ասուլիսի նախօրյակին։ Կարծում եմ, որ այդ ասուլիսի հրավիրման պատճառը Ադրբեջանում սեպտեմբերի 1-ին կայանալիք խորհրդարանական ընտրություններն են...

Անգլիայում, ոչ վաղ անցյալում, պետության ղեկավար էր էթնիկ հնդիկը և այդ մասին տեղյակ էր, թե՛ ճնշող մեծամասնությամբ անգլիացիներից բաղկացած Անգլիայի բնակչությունը, թե՛ ողջ աշխարհը:

Շուրջ երկու ժամ է բոլոր հարցերին, անկախ պատասխանի երկարությունից և բառակույտից, նստվածքում տալիս է փաստացի մեկ պատասխան. «Ինձանից ոչինչ կախված չէ»...

Փաշինյանը նախընտրում է Ադրբեջանի հետ հարցերը լուծել երկկողմ ձևաչափով։ Նույն Ադրբեջանի, որ Հայաստանի վրա գործադրում է իր դաշնակիցների, առաջին հերթին՝ Թուրքիայի ճնշումը...

Պատմության մեջ բոլոր երկրները և ժողովուրդները պարտվել են՝ լինի իրական կռվում, թե դավաճանությամբ։ Հիմա էլ են պարտվում, բայց պարտությունից հետո կարողացել են ոտքի կանգնել, ձգել գոտիները, պատրաստվել և հաղթել թշնամուն։

«Խաղաղության» պայմանագիրը կամ համանման անվանումով ցանկացած այլ փաստաթուղթ խիստ անհրաժեշտ է բացառապես Ադրբեջանին, քանզի դա կլինի Արցախի բռնությամբ հայաթափումը և մյուս ոճրագործությունները օրինականացնելու արժեքավոր և հիմնարար իրավական փաստաթուղթ, դե ֆակտո՝ լեգիտիմ հաղթաթուղթ:

Նկարում պատկերված է թուրքական մոդեռնիզացված գերձայնային երկշարժիչ ANKA-3 անօդաչուն։

Զինված ուժերում իրականացվող վարժական հավաքների նպատակների և դրա առանձնահատկությունների մասին բազմաթիվ առիթներով խոսել եմ:

Օրերս տեղի ունեցավ գերկարևոր մի իրադարձություն՝ վարչապետն իր հիմնական գործող անձանցով հավաքի հրավիրեց ՀՀ դեսպաններին՝ մեր արտաքին քաղաքական ուղեգծի իրականացնողներին արտաքին աշխարհում՝ բարեկամ և ոչ բարեկամ աշխարհաքաղաքական կենտրոններում, մեծ և փոքր պետություններում, կառույցներում։ Ավանդաբար վարչապետների ելույթները հեռարձակվում էին, լուսաբանվում հիմնական մասերով։